تمامی افرادی که قصد مهاجرت به یک کشور را دارند، دارای سوالاتی مشابه هستند. شاید اولین سوالی که مطرح می شود این باشد که چگونه به اقامت و تابعیت کشور مقصد دست پیدا کنیم. اما تفاوت اقامت و تابعیت یک کشور چیست؟
تابعیت یا شهروندی به شرایطی گفته می شود که فرد تحت حمایت و محافظت کامل دولت حاکم قرار بگیرد. هنگامی که شما شهروند یک کشور هستید از تمامی حقوق سیاسی مثل رای دادن برخوردار هستید. در حقیقت فردی که تابعیت یک کشور را دارد تمامی حق و حقوق یک شهروند بومی و کسی که در آن ناحیه به دنیا آمده است، را دارد.
البته از طرف دیگر باید به این نکته هم اشاره کنیم که فردی که تابعیت یک کشور را می گیرد باید مالیات بدهد و دیگر وظایفی که بر عهده افراد بومی است (مانند خدمت سربازی) را نیز باید انجام بدهد.
به صورت خلاصه فرد با دریافت تابعیت، به نوعی ملیت آن کشور را پذیرفته است و به عنوان یک فرد اهل آن کشور شناخته می شود. برای مثال کسی که تابعیت دومینیکا را دریافت می کند به یک شهروند دومینیکایی تبدیل می شود و نه تنها در دومینیکا بلکه در کل جهان وی را به عنوان یک فرد دومینیکایی می شناسند.
امروزه واژه شهروند به کسانی اطلاق می شود که به صورت قانونی تابعیت یک کشور را دارند و شامل تمامی قوانین موجود در آن کشور می شود. در مقابل واژه مقیم، برای توصیف کسانی استفاده می شود که در یک موقعیت جغرافیایی خاص مشغول به زندگی، کار و یا تحصیل هستند و یا در آنجا زندگی می کنند. برای مثال دانشجویی که در خوابگاه زندگی می کند، مقیم خوابگاه است و تابعیت آن مکان را ندارد.
زمانی که فرد مجوز اقامت در یک کشور را به دست می آورد، قادر است به مدت یک تا پنج سال (با توجه به شرایط و قوانین مقصد) در آن کشور زندگی کند و در شهرهای مختلف آن تردد داشته باشد. در واقع اقامت موقت مجوزی است برای سکونت و مسافرت در یک کشور خارجی برای یک مدت زمان مشخص.
فردی که اقامت یک کشور را دریافت می کند به پاسپورتی که مربوط به کشور زادگاهش است برای خروج و ورود به کشور و همچنین تمدید ویزا، نیاز دارد. پس از حداقل پنج سال اقامت به صورت موقت در یک کشور خارجی، فرد می تواند درخواست دریافت اقامت دائم بدهد.
دریافت اقامت دائم نیز به فرد اجازه می دهد که در یک کشور سکونت داشته باشد و به نقاط مختلف آن کشور سفر کند. تفاوت اقامت دائم با اقامت موقت در این است که فرد می تواند تا بیش از هفت سال در کشور مورد نظرش زندگی کند و سپس می تواند برای دریافت شهروندی یا تابعیت، درخواست بدهد. دریافت ویزای شهروندی با استفاده از برنامه های اقامتی هزینه کمتری نسبت به دریافت تابعیت از طریق سرمایه گذاری دارد.
سریع ترین روش برای دریافت تابعیت یک کشور، سرمایه گذاری در آن کشور است. بسیاری از کشورها در بخش های مختلف برای توسعه و پیشرفت به سرمایه گذاری نیاز دارند و از افراد سرمایه گذار استقبال می کنند، این سرمایه گذاری باعث اعطای شهروندی به فرد سرمایه گذار می شود. یکی از مزایای دریافت تابعیت یک کشور این است که فرد می تواند پاسپورت کشوری که تابعش می شود را دریافت کند. اما شاید بزرگ ترین مزیت دریافت شهروندی این باشد که فرد از تمامی مزایا و خدماتی که به یک فرد بومی آن کشور عرضه می شود، بهره مند خواهد شد.
روشن ترین و اساسی ترین تفاوت میان یک شهروند و مقیم این است که فرد دارای تابعیت یک کشور، می تواند برای درخواست پاسپورت تقاضا بدهد و در مقابل فردی که دارای اقامت یک کشور است صرفا می تواند برای دریافت مدارکی مانند ID card یا کارت احراز هویت درخواست بدهد.
کسانی که دارای اقامت دومینیکا هستند، از نظر مسافرت کردن آزادی عمل بیشتری دارند و به بیش از 140 کشور و بدون دردسر کمتری می توانند مسافرت کنند.
به صورت خلاصه، تابعیت داشتن به معنای برخورداری از حق و حقوق و مزایای بیشتر است.
سخن پایانی
فردی که تابعیت می گیرد، می تواند پاسپورت آن کشور را دریافت کند، پاسپورت که هر ۵ تا ۱۰ سال قابل تمدید و تعویض است و به نوعی نشان می دهد که فرد شهروند آن کشور است. معمولا اشخاصی که شهروندی دریافت می کند، می توانند برای بچه هایش نیز تابعیت آن کشور را دریافت کنند. افرادی که شهروندی دریافت می کنند تمامی حق و حقوق افراد بومی آن کشور مانند حق رای، کار، دسترسی به آموزش و خدمات سلامت را دارند. در آخر باید بدانید که تابعیت نسبت به اقامت از امنیت و اطمینان بیشتری برخوردار است.
.